portraita

..
Η Μιγαλουβδουμάδα
.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Γιαννακού
΄΄Τα Φέγινα Πουλιά΄΄

Τ’ Μιγάλη Πέφτη κούριβαμαν. Τα ψαλίδια τα ’χι τρουχίσει ου πατέρας απ’ αγληγουρότιρα. Προυί προυί μαζώχκαν οι κουριφτάδις. Ήταν ικεί κι ου Κίτσιους, συνουρίτ’ς μας χουργιάτ’ς. Ου Κίτσιους ούδι τ’ θιρμασιά τ’ δε σόδουνι· κακή του μέρα άνθρουπους, διαστριμμένους. Τ’ μπέσα ’γ κράταϊ όσου κρατάει η χιλώνα του χαλάζι. Ιμείς όμους μι τ’ς χουργιάτις που ’ταν συνουρίτις μας ήθιλαμαν να τα ’χουμι καλά.     
-                                              Ου αχαμνός ου χ’μώνας διαβαίνει, ου αχαμνός ου γείτουνας δεν τιλεύιτι, έλιι η θεια-Γιουργαντίνινα.
Μέχρι του γιόμα είχαμαν κουρέψει πουλλά πρότα. Ου Κουσταντής ου Γιουργανταίικους ήταν τ’ αγληγουρότιρου ψαλίδι. Έβγανι του μαλλί μίνια κι όξου. Ου Δρόσους ήταν ψίχα αψυόθ’μους κι τράβαϊ πού κι πού κανιά ψαλ’διά στου τουμάρι. Τότις έβανι απάν’ σ’μ πληή ψίχα γκουλαβίνα ’ια γιατρικό. Ου πιο μαρακλής απ’ ουλ’νούς ήταν ου μπάρμπας ου Γιουργαντάς, που ’ταν αγαλιανός στου κούριμα. Στα γκισιέμια κι στ’ς έμουρφις πρατίνις άφ’νι μίνια, δυο κι τρεις φούντις ’ια να το ’χουν καμάρι· σ’ άλλις άφ’νι κούκκου κι λόιδα.
Οι πρατίνις, ξιαλαφρουμένις απ’ του μαλλί, ιάδουναν νια αμπ’δησιά κι πάηναν να σμίξουν μι του κουπάδι.
Η μάννα ήφιρνι ρακί κι μιζέδις. Ου πατέρας είχι κόψει κ’ ιάνα αρνί,’ια να του φάν’ οι κουριφτάδις.     
- Άιντι, γεια μας! Κι τ’ χρόν’ να ’μαστι καλά να ματακουρέψουμι! είπι ου πατέρας,     
- Γεια μας, γεια μας!     
- Γιρά τα ’χ’ς, μπάρμπα, είπι ου Τακούλας.     
- Τζιουμπαναραίοι σαν του Σίμου είνι λίγοι. Ουιδίζει στουν μπάρμπα τ’ τουν Κουσταντή, είπι ου μπαρμπα-Γιουργαντάς.     
- Αν δεν του τηράξεις του βιο, δε σι τηράει κι αυτίνου, είπι ου πατέρας.     
- Δρόσου, νά ρ’ς ταχιά να μ’ πάρ’ς ψίχα τα γατσόμαλλα, είπι ου μπαρμπα-Γιουργαντάς.    
- Αν θέλ’ς να μείν’ς μ’ ιάνα αφτί, πάρτουν, είπι σμπουρίζουντα ου Κουσταντής.     
- Ουρέ, θα μι χαλεύιτι κι δι θα μι βρίσκιτι, είπι χουλιασμένους ου Δρόσους.
Του ρακί ήφιρνι κέφι, κι αρχίνσαν τα λειανουσιουρίματα κι τα ψ’λουτράγ’δα.    
- Πήρι ν-ου Μάρτης δώδικα κι Απρίλης δικαπέντι…, άρχιψι να τραγ’δάει ου Κουσταντής, που ’ταν πρώτους στου τραγούδι.




Διαβάστε ολόκληρο το απόσπασμα ΕΔΩ