portraita

Βασίλης Σερμπέζης

Μ Ε Ρ Ο Σ   Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Ο
Ο άνθρωπος - οι σπουδές - η καριέρα - ο γάμος - η οικογένεια

     του Γιάννη Πιστόλα 
Βιογραφικό-Σπουδές

Γεννήθηκε στη Νέα Σάντα Ροδόπης το 1952.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού Ν.Σάντα  το 1964.



Β. Σερμπέζης και Δ. Γαλαζούλας - 1965



Θεατρικό στο γυμνάσιο το 1969


Αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο Σαπών  Ροδόπης το 1970 και στη συνέχεια φοίτησε στη Εθνική Γυμναστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1975.

Ήταν από την  πρώτη γενιά Σαρακατσανόπουλων που πήγαν στο Γυμνάσιο ομαδικά Αν και υπάρχουν, από την Περιφέρειά μας κάποιες εξαιρέσεις , όπως ο  Αντώνης ο Σκεύας, ο Ζιώγας ο Μήτρος ,ο Γιάννης ο Καράλης  ,που προηγήθηκαν, όλοι οι άλλοι ήταν αυτής της γενιάς ,γεννηθέντες από το χίλια εννιακόσια πενήντα- πενήντα ένα – πενήντα δύο και μετά.Τότε πήγανε ομαδικά (κούδα…),μέχρι και σαράντα  παιδιά από το ίδιο χωριό, την Νέα Σάντα.



Φοιτητής ... δόκιμος στον Δαφνώνα Ξάνθης - 1976



Είκοσι τριών ετών - Ζειμπέκικο στη Θεσσαλονίκη


Ο ίδιος πήγε να δώσει εξετάσεις-όπως λέει- στη συνέχεια μετά το Γυμνάσιο στη Γυμναστική Ακαδημία, γιατί η φοίτηση εκεί ήταν τρία χρόνια, λιγότερα από τις άλλες , για να βγάλει μεροκάματο γρήγορα, τι να ΄κανε!

Αν και ήταν σημαιοφόρος- καλός μαθητής στο Γυμνάσιο, ακόμη κι ο καθηγητής του  πίστευε ότι θα πάει για γιατρός. Τότε βέβαια ήταν δύσκολα χρόνια , αν και ο Βασίλης ήταν μαθητής με βραβείο από την Μαθηματική Εταιρεία, με Πανελλήνιο βραβείο στην έκθεση ,οι δικοί του τον είχαν για γιατρό  έγινε γυμναστής , για να βγάλει το μεροκάματο.



Δευτεροετής φοιτητής στην Γυμναστική Ακαδημία Θεσ/κης με εξάδελφο



Φοιτητής στη Θεσσαλονίκη με τον Δ. Γαρούφα και την Ε. Γρουνα - 1973


Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός την περίοδο 1975–77.



Αναφορά - Κορινθος 1975



Παρέλαση - Κόρινθος 1975



ΣΕΑΠ - Αρχηγός σχολής - Κόρινθος 1975



Μηχανικό στην Κρήτη - 1975



Δόκιμος στο Νευροκόπι στα ΤΕΑ


Γάμος-Οικογένεια



Γάμος το 1976 με τους κουμπάρους Γ. Βουλγαρίδη απο τη Διαλαμπή


Το 1976, ενώ  υπηρετούσε την θητεία του, παντρεύτηκε με την Κατερίνα Τζιώνη, η οποία ήταν  επίσης απόφοιτη της Γυμναστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και μόλις πήρε το πτυχίο της. Παντρεύτηκαν  βέβαια για να προλάβουν να διοριστούν με τον νόμο  για  συνυπηρέτηση στις παραμεθόριες περιοχές. Με την Κατερίνα απέκτησαν και ανέθρεψαν τρεις γιους, τον Χρήστο που γεννήθηκε το 1978 και που είναι παντρεμένος με τη Δήμητρα Φιλιππίδου (Αρχιτέκτονα) και εργάζεται ως Γραφίστας στην Αθήνα, τον Στέργιο που γεννήθηκε το 1979 (Πολιτικός Μηχανικός) και τον Γιώργο,  Μηχανολόγο που γεννήθηκε  το 1983 και που είναι  παντρεμένος με την Καίτη Τσίσλα (πτυχιούχο Διοίκησης Επιχειρήσεων) και ζει στις Σέρρες. Από το Χρήστο και τη Δήμητρα έχει έναν εγγονό, τον Μάξιμο - Βασίλειο.



Κατερίνα και Βασίλης στην Ακρόπολη το 1996


Το 1977 αφού απολύθηκε από τον Στρατό και έκανε έξι μέρες αδιόριστος!!!, διορίζεται σαν Καθηγητής Φυσικής Αγωγής της Μέσης Εκπαίδευσης Ροδόπης και η σύζυγος πλέον Κατερίνα διορίστηκε μια βδομάδα μετά στο 2ο Γυμνάσιο Κομοτηνής σαν Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής από όπου μετά από 34 συνεχόμενα χρόνια υπηρεσίας συνταξιοδοτήθηκε σαν Διευθύντρια του Γυμνασίου. Ο Βασίλης τοποθετείται με τη σειρά, αρχικά στο Λύκειο Σαππών ,από εκεί στο Λύκειο Ξυλαγανής, τελικά δε  στο  2ο Γυμνάσιο Κομοτηνής μέχρι το 1984,από όπου και αποσπάστηκε στο νεοιδρυθέν Τ.Ε.Φ.Α.Α  του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 2013.



Στην Κύπρο στην Κυρήνεια το 1974



Στην Κύπρο στον Αγ. Αντρέα το 1974


Η ΠΟΡΕΙΑ  ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟ Τ.Ε.Φ.Α.Α ΤΟΥ Δ.Π.Θ 
  • Το 1986 εκλέγεται  ως μέλος Ε.Ε.Π. στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης 
  • Το 1991  αποκτά το Πιστοποιητικό Ισοτιμίας του Τ.Ε.Φ.Α.Α./Α.Π.Θ.
  • Το 1994 εκλέγεται ως μέλος Δ.Ε.Π. στη βαθμίδα του Λέκτορα στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης 
  • Το 1995 ολοκληρώνει την Διδακτορική Διατριβή στην Επιστήμη της Φυσικής Αγωγής με θέμα "Συγκριτική μελέτη μεθόδων διδασκαλίας του Ελληνικού Χορού σε παιδιά ηλικίας 9 - 11 ετών"
  • Το 1997 εκλέγεται ως μέλος Δ.Ε.Π. στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή ,το 1999 εκλέγεται  ως μόνιμο μέλος Δ.Ε.Π. στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή και το 2002 εκλέγεται  ως μέλος Δ.Ε.Π. στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο «Μεθοδική διδακτική του Ελληνικού παραδοσιακού χορού» στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης



Στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου με τον Κυριάκο Ταξιλδάρη - 1996


Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ Τ.Ε.Φ.Α.Α. ΤΟΥ Δ.Π.Θ.

Την περίοδο 1984 - 1986 αποσπασμένος στο νεοσύστατο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης  δίδαξε: α. Το μάθημα της Καλαθοσφαίρισης και β. Το μάθημα των Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών. 

Την περίοδο 1987 - 1994 ως Μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού του Τ.Ε.Φ.Α.Α./Δ.Π.Θ. δίδαξε: α. Το μάθημα των Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών και  β. Το προαπαιτούμενο μάθημα Μορφολογία/μετρική.

Την περίοδο 1994 - 1997 ως Λέκτορας του Τ.Ε.Φ.Α.Α./Δ.Π.Θ. στο γνωστικό αντικείμενο «Μεθοδική διδακτική του Ελληνικού παραδοσιακού χορού» δίδαξε αυτοδύναμα:α. Το μάθημα των Ελληνικών χορών και  β. Το προαπαιτούμενο μάθημα Μορφολογία/μετρική. 

Την περίοδο 1997 - 2002 ως Επίκουρος Καθηγητής του Τ.Ε.Φ.Α.Α./Δ.Π.Θ. στο γνωστικό αντικείμενο «Μεθοδική διδακτική του Ελληνικού παραδοσιακού χορού» δίδαξε αυτοδύναμα: α. Μέρος του μαθήματος «Ο ρυθμός στην εκτέλεση των κινήσεων» β. Το μάθημα των Ελληνικών χορών και γ. Το προαπαιτούμενο μάθημα Μορφολογία/μετρική.   

Την περίοδο 2003 - 2012 ως Αναπληρωτής Καθηγητής του Τ.Ε.Φ.Α.Α./Δ.Π.Θ. στο γνωστικό αντικείμενο «Μεθοδική διδακτική του Ελληνικού παραδοσιακού χορού» δίδαξε αυτοδύναμα: α. Μέρος του μαθήματος «Ο ρυθμός στην εκτέλεση των κινήσεων».β. Το μάθημα κορμού: Μουσική στη Φυσική Αγωγή της Κατεύθυνσης «Χορός» γ. Το μάθημα κορμού: Μέθοδος και Διδακτική του Χορού της Κατεύθυνσης «Χορός».δ. Το μάθημα Ειδικότητας Υφολογία του Ελληνικού Χορού της Ειδικότητας «Παραδοσιακοί Χοροί».ε. Το μάθημα Ειδικότητας Σκηνική παρουσίαση του Ελληνικού Χορού της Ειδικότητας «Παραδοσιακοί Χοροί».στ. Το μάθημα Ειδικότητας Πρακτική στην Ειδικότητα της Ειδικότητας «Παραδοσιακοί Χοροί»και ζ. Το προαπαιτούμενο μάθημα Μορφολογία/μετρική.

Το 2008 με τους Πρυτάνεις του Πανεπιστημίου


Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Τ.Ε.Φ.Α.Α - Δ.Π.Θ

Την Παρασκευή 17 Μαΐου 2013 σε ειδική εκδήλωση που οργανώθηκε προς τιμήν του Βασίλη Σερμπέζη για τη συνεισφορά του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, επ’ ευκαιρία της συνταξιοδότησής του που έγινε στα πλαίσια του 21ου Διεθνούς Συνεδρίου Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, ο Βασίλης στην αντιφώνησή του, μεταξύ των άλλων είπε:                  
«Ίσως το μόνο στο οποίο υπερτερώ όλων σας είναι ο χρόνος μου μπροστά στο μικρόφωνο. Κι έτσι μπορεί να έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον η μαρτυρία μιας τέτοιας εμπειρίας. Αν έχεις μεστώσει, λοιπόν, μ’ ένα μικρόφωνο στο χέρι τότε μπορεί να συμβαίνουν δύο τινά: Ή παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και διολισθαίνεις στην αμετροέπεια ή σέβεσαι και υπολογίζεις το χρόνο και την αισθητική του ακροατηρίου πιο πολύ. Γι αυτό επιτρέψτε μου τις ακόλουθες λίγες σκέψεις να τις διαβάσω. 
Μην επιμένετε! Δε μπορώ να γίνω τίποτα περισσότερο από μένα! Τί είναι, άραγε, μία καριέρα; Πορεία ζωής με συγκεκριμένη αρχή και τέλος; Έτσι απλά; Γίνεσαι σοφός και φεύγεις; Μα, λένε, σοφός είναι όχι αυτός που τα ξέρει όλα αλλά αυτός που ξέρει τα χρήσιμα! Αλήθεια, έγινα κι εγώ σοφός; Ήρθε η ώρα να δίνω συμβουλές; 
       
Πρόσεχε:τις σκέψεις σου γιατί γίνονται λόγια, τα λόγια σου γιατί γίνονται πράξεις, 
τις πράξεις σου γιατί γίνονται συνήθειες, τις συνήθειες γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σου, 
το χαρακτήρα σου γιατί γίνεται το πεπρωμένο σου


Αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό γινόμαστε. Δεν είναι δικά μου λόγια, είναι του πατέρα της Θάτσερ όταν η Μάργκαρετ αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Άσχετα με τον αν συμφωνείτε ή όχι κανείς με τα πεπραγμένα της, δε μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι σημάδεψε την εποχή της. Τελικά, είσαι αυτό που γεννήθηκες να γίνεις; Ίσως. Το βέβαιον είναι ότι δεν έχει σημασία πόσο ζήσαμε αλλά τί πράξαμε όσο ζήσαμε. Και δεν μπορεί να γίνεις μέγας, αν δε γεννηθείς γι αυτό! Μετά αναλαμβάνουν τα άλλα: Γεννεολογία, παιδαγωγικό περιβάλλον, κοινωνία, συγκυρίες και όλα τα συναφή. Α, και οι περίφημοι αξιακοί κώδικες!


Ποιούς κώδικες! Ο Θεός έδωσε δέκα εντολές κι αυτός χρειάζεται δεκατέσσερις! 
Έλεγε ο Κλεμανσώ.

Μια και μιλάμε για το Θεό θυμήθηκα τον πιστό που γονυπετής, προσεύχονταν:
Θεέ μου, δώσε μου την καρτερία να δέχομαι όσα δεν αλλάζουν, 
θάρρος ν’ αλλάζω όσα αλλάζουν, σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά!

Αλήθεια, πόσο μας αφορούν αυτά; Έγιναν αλλαγές γύρω μας και πώς; Πόσο συμμετείχα σ’ αυτές; Τί κατάλαβα έστω, τώρα, στο τέλος; Χάθηκε το όραμα; Όχι! Δεν έχασα το νόημά μου. Μάλλον άλλαξε η σημασία των πραγμάτων!


Προσωπικά, αντιλαμβάνομαι την ιστορία και την πολιτεία μου να κινείται πάνω στα δικά της ραγοβύζια. Βασικός μου κανόνας ήταν:

«Η συλλογή τυπικών και εν πολλοίς ουσιαστικών προσόντων που στοχεύουν απλά και μόνο στην ακαδημαϊκή ανέλιξη, δεν ήταν η μόνη αλήθεια που είδα». 


Συνάντησα στην καριέρα μου ανθρώπους που, με ταπεινοφροσύνη, μου επιβεβαίωσαν το δέος για το χώρο κι άλλους - δυστυχώς πολλούς – των οποίων η ματαιοδοξία και η ιδιοτελής ερμηνεία του όρκου στον οποίο όμωσαν, κατάντησε καθημερινότητα. Ίσως κάποιους σαν αυτούς να σκέφτονταν ο Θουκυδίδης όταν είπε ότι: “Οι αλαζόνες είναι δέσμιοι της δύναμής τους και αναγκασμένοι να φέρονται σύμφωνα με τη λογική της ισχύος τους.”

Η δεξαμενή των αρχαίων παραδόσεων, που βέβαια δεν επιβίωσαν τυχαία μέχρις εμάς, αποτελεί μια ανεκτίμητη πηγή γνώσης για κάθε καλόπιστο μελετητή. Αρκεί να διαθέτουμε τη δύναμη να υπερβούμε τα όρια της επιστήμης που ο καθένας προσπαθεί να υπηρετήσει. Αυτά τα όρια που είναι αποτέλεσμα μιας εγωπαθούς τάσης να προστατεύσουμε την άγνοια ή την ανεπάρκειά μας.




Το 1992 στο Λουξεμβούργο με τον βασιλιά του Βελγίου Γκωντουέν


Σε ό,τι με αφορά, ΤΩΡΑ, με σχετική απόσταση από την τελευταία μου διδασκαλία, τίποτε δεν δείχνει να έχει αλλάξει για μένα. Όλα ήταν σαν ένα παραμύθι, ένα τραγούδι, ένα καλαμπούρι! Να, σαν αυτό που έγινε την πρώτη μέρα που άνοιξε το ΤΕΦΑΑ.

Ήταν, θυμάμαι, Σεπτέμβρης του ’84, τότε που η Γραμματέας, η Χαρίκλεια, αφού μας καλωσόρισε όλους τους νεοαποσπασμένους, γυρνάει σε μένα ειδικά και μου λέει: 


Ρε παλιόβλαχε, παλιοδεξιέ, θα σε κρεμάσω με τα μανταλάκια στο σκοινί να σε βλέπει ο κόσμος!” 


Βλέπετε, δεν είχε ξαναδεί από τόσο κοντά κάποιον που δεν ψήφιζε ΠΑΣΟΚ! Πού να φανταστεί, η δόλια τα μελλούμενα! Περιττό να σας πω τί της απάντησα!           Καθώς, όμως, περιεργαζόμουν το χαρτί της απόσπασής μας διαπίστωσα ότι ήμασταν έντεκα. Σαν ομάδα ποδοσφαίρου! Και, διαόλου σύμπτωση, μας είχαν με μια σειρά που μου έβαλε ιδέες! 


Οι σκέψεις είναι σαν τα κεράσια, τραβάς μία, βγαίνουν όλες ανακατωμένες! 1. Γρηγορόπουλος …, 2. Ταξιλδάρης …, 3. Ταχταλής …, 7. Σερμπέζης κ.λ.π. Ο Πανάγος ο Γρηγορόπουλος έπαιζε στη ομάδα μας, την ΕΛΠΙΔΑ Σαπών τερματοφύλακας με το Νο 1… Αυτό ήταν! 


Πιάνω σε μια φωτοτυπία της απόφασης και γράφω δίπλα στο κάθε όνομα, ιδιότητα και ένα σχετικό, φανταστικό, σχόλιο:


1. Γρηγορόπουλος Παναγιώτης, τερματοφύλακας, 27 φορές διεθνής, αποκτήθηκε από την ΕΛΠΙΔΑ έναντι μιας κυνηγετικής καραμπίνας, μιας πορτοκαλάδας Φάντα και 300 δραχμών
2. Ταξιλδάρης Κυριάκος, αποκτήθηκε από την Κολωνία, 33 φορές διεθνής, για πρώτη φορά στην καριέρα του θα παίξει δεξιά! Και τα λοιπά… 


Το ντοκουμέντο αυτό φυλάσσεται σε ειδική θυρίδα στη Γραμματεία του Τμήματος.


Να, κάπως έτσι την είδα την ιστορία! Σαν μια αιώνια αναζήτηση – εργασία όπου βάζεις τις υποθέσεις και προσπαθείς να τεκμηριώσεις την επιβεβαίωση ή την απόρριψή τους. Και πάλι απ’ την αρχή. 

Και η ερμηνεία του σύμπαντος; Είναι καταδικασμένη να εξαρτάται απ’ τις περιορισμένες δυνατότητες του ανθρώπινου νου; Άντε, κυνήγα την υπόθεση! 


Ώσπου κουράζεσαι και λες: Ο τρόπος σκέψης μου ίσως δεν είναι πια απαραίτητος. Και φεύγεις! Έτσι απλά!

Αυτό που, εν κατακλείδι, μπορώ να πω είναι ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως
«όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Απ’ τη δουλεία στην ελευθερία, στην αφθονία στον εφησυχασμό. Απ’ τον εφησυχασμό στην απάθεια και πάλι στη δουλεία». 


Κι εμείς δεν καταφέραμε να σπάσουμε την αλυσίδα για να γίνουμε η εξαίρεση! 


Όσοι ξεχνούν το παρελθόν είναι καταδικασμένοι στα ίδια λάθη



Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, ευχαριστώ θερμά για την οργάνωση αυτής της εκδήλωσης που μπορεί να είναι και υπερβολική όσον αφορά την ταπεινότητά μου. Άλλωστε, όπως είπε και ο Μαρκ Τουέϊν:

«Είναι προτιμώτερο να αξίζεις τις τιμές και να μην τις έχεις, παρά να τις έχεις και να μην τις αξίζεις!»   
                                      
Θα ήθελα να ξέρετε ότι ήταν μεγάλη μου τιμή που μοιράστηκα το πιο δημιουργικό κομμάτι της ζωής μου μαζί σας.                                                                                             
Βασίλης Σερμπέζης



Σε συνέδριο της UNESCO το 1997