portraita


 Τα τραγούδια του ταψιού


του Θεόδωρου Γιαννακού
Το ταψί ήταν ένα παλακιό έθιμο των Σαρακατσιαναίων.Το συνήθιζαν στα γκουρμπάνια, στα πανηγύρια, στις γιορτές.Κάποιες φορές έκαναν το έθιμο αυτό στην αρχή του γλεντιού και κάποιες στο τέλος.Μια επιδέξια γυναίκα έπαιρνε ένα ταψί και το ακουμπούσε κάτω.Έβαζε το χέρι της μέσα στο ταψί και με τη δύναμη του χεριού το στριφογύριζε συνέχεια μέχρι να κουραστεί.Κάποιες γυναίκες έβαναν και δαχτυλίδια για να ακούγεται ο θόρυβος που έκαναν τα δαχτυλίδια καθώς ακουμπούσαν πάνω στο ταψί. Όση ώρα το ταψί στριφογύριζε, οι γυναίκες έλεγαν τραγούδια. 



Δυο από τα τραγούδια που έλεγαν είναι τα παρακάτω:

Θέλεις τ’ αγόριμ’ να χαρείς,
να παίξεις, να γιλάσεις κι να χαρουκουπήσεις.
Ψηλή γυναίκα μην πάρεις,
καρυδιά ξικλουνισμένη, κακουτίναχτη καημένη.

Θέλεις τ’ αγόρι μ’ να χαρείς,
να παίξεις, να γιλάσεις κι να χαρουκουπήσεις
Ξανθιά γυναίκα μην πάρεις ,
σακούλι αλευρουμέμου, κακουτίναχτη καημένη.

Θέλεις τ’ αγόρι μ’ να χαρείς,
να παίξεις , να γιλάσεις κι να χαρουκουπήσεις.
Κουντή γυναίκα μην πάρεις,
κουβάρι μαζουμένου, κακουτίναχτου καημένη.

Δίκια γυναίκα να πάρεις,
δίκια κι μαυρουμάτα, καλουτίναχτη καημένη.




Αμπέλι μου πλατύφυλου , γιεμ’, κι κουντουκλαδιμένου
νια χαρά είνι του καημένου. 

Θα σι πουλήσου ,μωρ’ αμπέλι μου, γιε μ’, κι θα σι παζαριάσου
νια χαρά ήταν του καημένου.

Μη μι πουλήσεις, μωρ’ αμπέλι μου, γιε μ’, κι μη μι παζαριάζεις
νια χαρά ήταν του καημένου.

Βάλι τους νιους κι σκάψι μι, γιε μ’, γιρόντους κλάδιψέ μι,
νια χαρά ήταν του καημένου.

Βάλι γριές μισόκουπις να μι βιργουλουγήσουν.
Βάλι κουρίτσια ανύπαντρα να μι κουρφουλουγήσουν.