portraita

.Χρήστος Γαλανής
..

‘’Λαλήματα’’ της φλογέρας του τσοπάνου

του Ηρακλή Κυροδήμου


O Χρήστος Γαλανής γεννήθηκε το 1944 στο Λιμογάρδι Φθιώτιδας μέσα σ’ ένα περιβάλλον ποιμενικό και ήταν από μικρός κοντά στα 550 γιδοπρόβατα που είχε ο πατέρας του.

Μεγάλωσε και γαλουχήθηκε με τις αρχές, τις αξίες και τους κανόνες που ίσχυαν στο τσελιγκάτο. Κοντά στη φύση γνώρισε για τα καλά την τέχνη του τσοπάνου.Σαν παιδί και με τους ρόλους που έπρεπε να έχει στην εποχή και στο περιβάλλον που μεγάλωσε, έμαθε αυτά που έπρεπε να γνωρίζει ένας ποιμένας. Έμαθε τις ονομασίες των γιδοπροβάτων, για το γέννο, τον κούρο, το άρμεγμα, το πήξιμο, τη χρήση του τουφεκιού για την προστασία των κοπαδιών από τους λύκους, το φτιάξιμο του μαντριού, του κονακιού (κ.τ.λ.). Με δύο λόγια έζησε μία καθαρή ποιμενική ζωή.

Οι γραμματικές γνώσεις που απέκτησε στο Δημοτικό Σχολείο ήταν κυρίως αριθμητικές για να κάνει λογαριασμούς και την ελληνική γλώσσα για να γράφει. Το σχολείο λειτουργούσε το καλοκαίρι που είχαν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να μάθουν ‘’καμιά γκλίτσα γράμματα’’ όπως έλεγαν οι ‘’τρανύτεροι’’. Η ιδιαίτερη κλίση, η αγάπη και το μεράκι για τη φλογέρα εκδηλώθηκαν από τα παιδικά του χρόνια .Ήταν έξι (6) χρονών όταν έφτιαξε και έβγαλε τους πρώτους ήχους της φλογέρας. Ως πρότυπο είχε τον πρωτοξάδελφο Μέλτο Αλαφροπάτη, που ήταν καλός λαλητής της φλογέρας. Έβλεπε, πειραματιζόταν και μάθαινε Ήταν πρωτογενής ο τρόπος μάθησης. Όταν πήγαινε κοντά στο κοπάδι, μέσα στον ‘’ντρουβά’’, είχε σύντροφο και τη φλογέρα. Αντιλαλούσαν οι ρεματιές με τα λαλήματα της και ως συνοδευτικά όργανα είχε τα κυπροκούδουνα. Φλογέρα επίσης έπαιζε όταν έσμιγαν, γλεντούσαν, χόρευαν και τραγουδούσαν, αλλά και στα κονάκια όταν τα γιδοπρόβατα ήταν στο γρέκι. Για 34 χρόνια βίωνε την ποιμενική ζωή του συναφιού.



Το 1980 ξέκαμαν το κοπάδι και ήρθε να ζήσει στην Αγία Παρασκευή Λαμίας δουλεύοντας στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2003. Μπορεί να αποχωρίστηκε και να αναπολεί την ποιμενική ζωή, το μεράκι του όμως, τη φλογέρα, δεν την εγκαταλείπει. Η παραδοσιακή κοινωνία και ο νομαδισμός έχουν εκλείψει, ως εκ τούτου και οι αυθόρμητες παραδοσιακές εκδηλώσεις. Αντικαταστάθηκαν όμως με πολιτιστικές δραστηριότητες, συνέδρια. ανταμώματα και χορούς που σκοπό έχουν την καταγραφή, την αναβίωση και την πολιτιστική δημιουργία, Στις εκδηλώσεις αυτές ο Χρήστος Γαλάνης έδινε και δίνει πάντα το παρόν. Ακούστηκαν τα λαλήματα της φλογέρας του στο συνέδριο της Δ.Ο.Λ.Τ.,Λάρισα 1982 στο λαϊκό Πανεπιστήμιο των μουσικών το ‘’Έλατο’’ το 1982 στην Αθήνα καλεσμένος από τον τραγουδιστή Γιώργο Τζαμάρα στο 1ο Συνέδριο Σαρακατσαναίων της Ελλάδας και της διασποράς, Αθήνα 1996 σε τοπικά ανταμώματα Σαρακατσαναίων στο Βελούχι, στον Αλμυρό, στο Βόλο, στη Λάρισα, στο Γυφτόκαμπο και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τις εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου Λιμογαρδίου. Συμμετείχε επίσης σε διαγωνισμό φλογέρας που διοργανώθηκε από τον πολιτιστικό σύλλογο της Πάπας του Ν.Φθιώτιδας. Συνόδευσε τους γεροντάδες Σαρακατσαναίους του Ν.Φθιώτιδας, τη ζωντανή παράδοση σε μία καταγραφή τραγουδιών που εκδόθηκε από το σύνδεσμο Σαραρακατσαναίων του Ν.Φθιώτιδας.

Έπαιξε ακόμα σε πολλά γλέντια, σε φιλικές παρέες, σε συγκεντρώσεις κοινωνικές καθώς και σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις Δεν θα μπορούσε να αρνηθεί σχεδόν σε όλους τους Σαρακατσάνους επαγγελματίες τραγουδιστές και τραγουδίστριες να τους συνοδεύσει στο τραγούδι. Φλογέρα ο Χρήστος Γαλάνης και τραγούδι ο Τάσος Γιορίμης, ο Μέλτος Αλαφροπάτης, ο Σταύρος Τσαλάγκας, ο Νίκος Γιαννακός, ο Κώστας Νάκας, ο Σταύρος Μπόνιας, ο Βασίλης Σερμπέζης, η Κατερίνα Μπόνια και η Παναγιώτα Γρίβα. Αυτές ήταν διαχρονικές συνεργασίες. Ακόμη, συνεργάστηκε με δύο καταξιωμένους κλαρινιστές-φλογερίστες το Νίκο Φιλιππίδη και το Γιώργο Κωτσίνη. Αντάλλαξαν φλογέρες και τους είχε επηρεάσει στο παίξιμο τους. Η αξία του είναι αναγνωρισμένη και γι’αυτό τιμήθηκε και βραβεύτηκε από πολλούς πολιτιστικούς φορείς.



Πηγή : Σταύρος Σιούτης