portraita

Λάμπρος Γυφτάκης
.

Αφανής εργάτης του Χριστού και γνήσιος Σαρακατσάνος

του Γιάννη Κουτσοκώστα


Ο Λάμπρος Γυφτάκης ήταν γιος του Σαρακατσάνου τσέλιγκα Πέτρου Γυφτάκη, που ξεκαλοκαίριαζε μέχρι το 1946 στο Βέρμιο κοντά στα Τρία – Πέντε Πηγάδια στη θέση «Μπλούκι» μαζί με τους Καραθεοδωραίους, Μαλλιαραίους, Ξηρομερίσιους και Μπέηδες.

Έχοντας σοβαρό πρόβλημα υγείας από το 1950 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγό του κυρία Σοφία, Ναουσαία αλλά αγραφιώτικης καταγωγής (παλιοχωρίσια), με την οποία και δημιούργησε μια εκλεχτή και ευλογημένη πολύτεκνη οικογένεια, που σεμνύνονται γι’ αυτήν όλοι όσοι την γνώρισαν. Μέχρι το 2001 είχε το πρατήριο υγρών καυσίμων στην οδό Μοναστηρίου (κοντά στην εκκλησία των Αγίων Πάντων δίπλα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό), ενώ διέμενε στην περιοχή Βούλγαρη, κοντά στα γραφεία της Π.Ο.Σ.Σ. και του Συλλόγου Σαρακατσαναίων.

Ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στις εκδηλώσεις του Συλλόγου και ήταν αυστηρά παραδοσιακός. Οι εμφανίσεις χορευτικών κοσμικών μπαλέτων στις παραδοσιακές χοροεσπερίδες του Συλλόγου στο κέντρο «Θεσσαλονικιά» τον στενοχωρούσαν ιδιαίτερα και διαμαρτύρονταν έντονα, θεωρώντας τις απαράδεκτες και ασυμβίβαστες με τις αυστηρές παραδόσεις των Σαρακατσαναίων. βαθιά θρησκευόμενος και πιστό μέλος της Εκκλησίας. Συνέβαλε ηθικά και οικονομικά μαζί με τον γιο του Πέτρο, δικηγόρο, στην αγορά του ιδιόκτητου πλέον κτιρίου στην οδό Μυκηνών 19, όπου στεγάζονται σήμερα η Π.Ο.Σ.Σ., ο Σύλλογος Σαρακατσαναίων «Η Ένωση» και ο Σύλλογος Σαρακατσαναίων Φοιτητών «Ο ΛΕΠΕΝΙΩΤΗΣ».

Η ζωή του καλοκάγαθου Λάμπρου υπήρξε πολυτάραχη και γεμάτη από δοκιμασίες από τα προβλήματα της καθημερινότητας για τον ίδιο, τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του.





Όμως, αυτή η γενναία ψυχή παρά την σοβαρά κλονισμένη υγεία του δεν λύγιζε. Δεν θέλησε να περιορισθεί σε μια οικογενειακή θαλπωρή αλλά είχε τον αμέριστο πόθο να προσφερθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και στον Άνθρωπο και το πραγματοποίησε.

Προικισμένος με πολλά προσόντα υπήρξε ανεκτίμητος θησαυρός για την Εκκλησία, τον Σύλλογο και γενικότερα το περιβάλλον του. Μεταξύ των πολλών αρετών του θα πρέπει να μνημονευθεί η φιλευσπλαχνία και ο ιεραποστολικός του ζήλος. Εργάστηκε για την εξωτερική και εσωτερική ιεραποστολή συνεισφέροντας παντοιοτρόπως στον αγώνα των χριστιανικών αδελφοτήτων της Θεσσαλονίκης: «τάισε φτωχούς, ευεργέτησε δοκιμαζομένους και στήριξε ηθικά πάσχοντες συνανθρώπους μας».

Εκείνο, όμως, που τον κατέστησε ιδιαίτερα αγαπητό ήταν η μέριμνά του για το έργο της Εκκλησίας στα έθνη. Ενίσχυε διαρκώς τα ιεραποστολικά κλιμάκια της Αφρικής και της Ασίας αποστέλλοντας χρήματα.

Ο μακαριστός Λάμπρος συνδεόταν με τον αείμνηστο μάρτυρα Ιεραπόστολο στο Ζαΐρ π. Κοσμά Γρηγοριάτη και ήταν ο πρώτος χρηματοδότης που τον στήριξε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν εκείνος αναλάμβανε να εργαστεί στο ιεραποστολικό κλιμάκιο του Κολουέζι στο σημερινό Κονγκό. Τα χρόνια εκείνα ο Λάμπρος πληγωμένος από το χαμό του μόλις 18 ετών γιου του Χρήστου, ανήγειρε στην μνήμη του τον Ιερό Ναό της Γεννέσεως του Σωτήρος Χριστού στην κωμόπολη Ρουάσι στο Κονγκό.

Το 1990 μετά την κοίμησης του μακαριστού Ιεραποστόλου π. Κοσμά ανήγειρε δεύτερο Ιερό Ναό στο Κιπούσι του Κονγκό προς τιμή της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής. Ο ναός αυτός κοσμεί σήμερα τα περίχωρα της πρωτεύουσας Λουμπουμπάσι της επαρχίας Σάμπα.



Η αγάπη του λίαν αγαπητού μας και πολυσέβαστου Λάμπρου επεκτάθηκε και στη Μεγαλόνησο του Ινδικού Ωκεανού, Μαδαγασκάρη. Χωρίς να το γνωρίζει η οικογένειά του τα Χριστούγεννα του 1998 αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο χωριό Φιαναρατσόα, που αποπερατώθηκε στα τέλη του 2000.

Αργότερα, στην έκκληση του τότε Επισκόπου Γκάνας κ. Παντελεήμονα ανταποκρίθηκε και συνέβαλλε οικονομικά στις ανεγέρσεις του Ιερού Ναού της Αναστάσεως του Σωτήρα και του Δημοτικού Σχολείου στο χωριό Λαρτέ Γκάνας.

Εργαζόταν πάντα ταπεινά και αθόρυβα. Κατ’ επανάληψη παρακλήθηκε αλλά αρνήθηκε να δημοσιευθούν για παραδειγματισμό και άλλων οι δωρεές του και οι ανεγέρσεις των Ιερών Ναών και σχολείων στο ιεραποστολικό Περιοδικό «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός». Αρνιόταν επίμονα λέγοντας τα εξής: «Σας παρακαλώ, μη μου στερείτε τον μισθό αυτό, που θέλω να βρω κάποτε στον Ουρανό».

Μέριμνά του τα τελευταία χρόνια ήταν η εκπαίδευση των παιδιών της Αφρικής και το απέδειξε έμπρακτα με την ανέγερση δημοτικού σχολείου και στο χωριό Ρουάσι του Κονγκό, το οποίο ολοκληρώνεται σύντομα και θα λάβει το όνομα του μακαριστού Λάμπρου, μετά από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς Ο Αιτωλός» Θεσσαλονίκης.

Στο θεάρεστο έργο του είχε συμπαραστάτισσα τη σύγυζό του Σοφία, η οποία και συνεχίζει να ενισχύει το έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής.

Οι Σαρακατσάνοι που τον γνώρισαν και οι συνεργάτες του στο έργο της Εκκλησίας θα τον θυμούνται για πάντα ως ένα μεγάλο ευεργέτη και γνήσιο Σαρακατσάνο.

Ο αείμνηστος Λάμπρος Γυφτάκης, έφυγε από αυτή τη ζωή στις 22.12.2006.